بیماری و گرفتاری طبیعت دنیا است | با توکل و همدلی کرونا را شکست می دهیم
حجت الاسلام والمسلمین محمود ملکی معاون تهذیب حوزه های علمیه در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری رسا، در تشریح وضعیت کنونی مبنی بر درگیری کشور با بیماری کرونا و ارائه راهکار برای رهایی از آن خاطرنشان کرد: خاصیت طبیعت و دنیایی که ما در آن هستیم همین سردی و گرمی و مریضی و دنیا آمدن و از دنیا رفتن است.
وی افزود: خدای سبحان میفرماید: «الذی خلق الموت و الحیات لیبلوکم ایکم احسن عملاً» مرگ و حیات خلق شده است تا انسان های نیک شناسایی شوند، از این رو بهترین عمل در هرجایی به حسب خودش است و در هر زمان و مکانی به حسب شرایط باید افراد نیک را از بد شناخت.
حجت الاسلام والمسلمین ملکی کرونا را یکی از زمان های امتحان انسان ها دانست و عنوان کرد: در این شرایط، رعایت بهداشت و مسائل اخلاقی و انصاف در خرید و فروش و بهداشت در گفتار و رفتار و زندگی، انسان های نیک را از بد متمایز میکند.
وی با بیان این که باید صبر که در رأس ایمان است در این بیماری به منصه ظهور برسد، گفت: کشور ما هشت سال درگیر جنگ بود و اگر آن روز انسان های مؤمن و صبور مقاومت نمی کردند، امروز ایران در اشغال صدام و صدامیان بود.
رییس مدرسه علمیه امام کاظم(ع) اضافه کرد: گرفتاری های امروز چیز جدیدی نیست بلکه از قبل بوده، الان هست و بعدا هم خواهند بود؛ مردان هنرمند در این گونه حوادث خودرا نمی بازند بلکه اصول علمی و عقلی و شرعی را رعایت میکنند.
حجت الاسلام والمسلمین ملکی با تأکید بر این که مردم باید تلاش کنند تا در زمین دشمن بازی نکنند، گفت: دشمن تلاش دارد در این شرایط جنگ شناختی به وجود بیاورد تا اعتقادات و باورهای مردم را تحت تأثیر قرار بدهد.
وی با تأکید بر این که در این شرایط پدران و مادران و جوانان باید مسلط بر خودشان باشند، گفت: همه باید تلاش کنیم تا مسائل مربوط به خود و جامعه را با صبر و تحمل جلو ببریم و یقین داشته باشیم که خداوند بشریت را از این خطر را عبور خواهد داد./1330/ج
مشاهدات شخصی و جسته و گریخته من میگوید که مردم در گوشه و کنار کشور از خطر کرونا آگاه شدهاند و کمابیش راههای مقابله با آنرا هم میدانند. کمپینهای اطلاعرسانی احتمالا خوب عمل کرده و هشدار لازم به مردم رسیده ولی این همه ماجرا نیست. مطمئنم خیلی از مردم خواهند گفت که «خودم هم میدانم که چه کنم ولی امکانش را ندارم!»
اینها چه کسانی هستند؟ چند مورد را مثال بزنیم:
۱) کسانی که توانایی مالی برای خرید انبوهی از مواد و وسایل ضدعفونی و پیشگیری (خصوصا با قیمتهای جدید) را ندارند و به زحمت حداقلهای زندگی خود را تامین میکنند.
۲) کسانی که ذخیره مالی و پسانداز لازم یا حقوق ثابت و تضمینشده برای خانهنشینی را ندارند و مجبور هستند که با وجود ریسک بیمار شدن، هزینه زندگی خود و خانوادهشان را تامین کنند.
۳) کسانی که مجبورند با حضور در سر کار، بخشها و تاسیسات کلیدی جامعه را سرپا نگه دارند. کادر زحمتکش و فداکار درمان را همه در ذهن داریم ولی گروههای دیگری هم هستند که اگر همهشان خانهنشین بشوند جامعه نمیتواند سرپا بماند: صندوقدار سوپرمارکتی که باید سر کار بیاید تا مردم بتوانند خرید کنند، ماموران بخش آب و برق و انرژی و مخابرات که باید زیرساختها را سرپا نگه دارند، ماموران انتظامی، کارمندان بانکها، داروخانهها، پیکهای توزیع خرید آنلاین و ...
۴) کسانی که حمایت خانوادگی یا شرایط لازم یا توانایی جسمی برای عمل کردن کامل به اصول خانهنشینی و قرنطینه و رعایت بهداشت را ندارند.
در کنار اطلاعرسانی و دعوت به کاهش تعاملات اجتماعی به فکر این گروهها هم باید باشیم و به آنها کمک کنیم. چه جور کمکی؟ طبعا کمک مالی و لجستیکی و کالایی و خدمات داوطلبانه یک قدم مهم است. ولی در کنار آنها یک کمک بزرگ دیگر این است که که اگر امکانش را داریم «خانهنشین» شویم. این طوری جامعه را خلوت میکنیم و احتمال انتقال بیماری به قشرهای با توانایی کمتر را کم میکنیم.